อิริยาปถบรรพ (มหาสติปัฏฐานสูตร)

[๒๗๕] ดูกรภิกษุทั้งหลาย อีกข้อหนึ่ง ภิกษุ

เมื่อเดิน ก็รู้ชัดว่าเราเดิน 

เมื่อยืน ก็รู้ชัดว่าเรายืน 

เมื่อนั่ง ก็รู้ชัดว่าเรานั่ง 

เมื่อนอนก็รู้ชัดว่าเรานอน หรือ 

เธอตั้งกายไว้ด้วยอาการอย่างใดๆ ก็รู้ชัดอาการอย่างนั้นๆ 

ดังพรรณนามาฉะนี้ ภิกษุย่อม

พิจารณาเห็นกายในกายภายในบ้าง 

พิจารณาเห็นกายในกายภายนอกบ้าง 

พิจารณาเห็นกายในกายทั้งภายในทั้งภายนอกบ้าง 

พิจารณาเห็นธรรม คือความเกิด ขึ้นในกายบ้าง 

พิจารณาเห็นธรรมคือความเสื่อมในกายบ้าง 

พิจารณาเห็นธรรมคือ ทั้งความเกิดขึ้นทั้งความเสื่อมในกายบ้าง 

ย่อมอยู่ อีกอย่างหนึ่ง สติของเธอที่ตั้งมั่น อยู่ว่า 

กายมีอยู่ ก็เพียงสักว่าความรู้ เพียงสักว่าอาศัยระลึกเท่านั้น 

เธอเป็นผู้อัน ตัณหาและทิฐิไม่อาศัยอยู่แล้ว และไม่ถือมั่นอะไรๆ ในโลก 

ดูกรภิกษุทั้งหลายอย่างนี้แล ภิกษุชื่อว่าพิจารณาเห็นกายในกายอยู่ ฯ

ที่มา..มหาสติปัฏฐานสูตร : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๐ bit.ly/3d2F370

..........