หลักปฏิบัติอานาปานสติ

........หลักปฏิบัติอานาปานสติปาฐะ...........

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย,

อานาปานสติอันบุคคลเจริญ ทำให้มากแล้ว.

ย่อมมีผลใหญ่ มีอานิสงส์ใหญ่.

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย,

อานาปานสติอันบุคคลเจริญ ทำให้มากแล้ว.

ย่อมทำสติปัฏฐานทั้งสี่ ให้บริบูรณ์.

สติปัฏฐานทั้งสี่ อันบุคคลเจริญให้มากแล้ว.

ย่อมทำโพชฌงค์ทั้งเจ็ดให้บริบูรณ์.

โพชฌงค์ทั้งเจ็ด อันบุคคลเจริญทำให้มากแล้ว.

ย่อมทำวิชชาและวิมุตติให้บริบูรณ์.

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย,

ก็อานาปานสติอันบุคคลเจริญ ทำให้มากแล้วอย่างไรเล่า,

จึงมีผลใหญ่ มีอานิสงส์ใหญ่ ?

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย, ภิกษุในธรรมวินัยนี้.

ไปแล้วสู่ป่า ก็ตาม,

ไปแล้วสู่โคนต้นไม้ ก็ตาม

ไปแล้วสู่โคนต้นไม้ ก็ตาม ;

นั่งคู้ขาเข้ามาโดยรอบแล้ว ;

ตั้งกายตรง ดำรงสติมั่น ;

ภิกษุนั้น เป็นผู้มีสติอยู่นั่นเทียว หายใจเข้า ;

มีสติอยู่ หายใจออก ;

ภิกษุนั้น เมื่อหายใจเข้ายาว

ก็รู้สึกตัวทั่วถึง ว่าเราหายใจเข้ายาว ดังนี้ ;

เมื่อหายใจออกยาว

ก็รู้สึกตัวทั่วถึง ว่าเราหายใจออกยาว ดังนี้ ;

ภิกษุนั้น เมื่อหายใจเข้าสั้น

ก็รู้สึกตัวทั่วถึง ว่าเราหายใจเข้าสั้น ดังนี้ ;

เมื่อหายใจออกสั้น ก็รู้สึกตัวทั่วถึง ว่าเราหายใจออกสั้น ดังนี้ ;

ภิกษุนั้น ย่อมทำในบทศึกษาว่า

เราเป็นผู้รู้พร้อมเฉพาะซึ่งกายทั้งปวง จักหายใจเข้า ดังนี้ ;

ย่อมทำในบทศึกษาว่า

เราเป็นผู้รู้พร้อมเฉพาะซึ่งกายทั้งปวง จักหายใจออก ดังนี้ ;

ภิกษุนั้น ย่อมทำในบทศึกษาว่า

เราเป็นผู้ทำกายสังขารให้รำงับอยู่จักหายใจเข้า ดังนี้ ;

ย่อมทำในบทศึกษาว่า

เราเป็นผู้ทำกายสังขารให้รำงับอยู่ จักหายใจออก ดังนี้

(จบ จตุกกะที่หนึ่ง)